Ile wsparcia dla dziecka z niepełnosprawnością?

Wysłany: Czw 21:38, 31 Mar 2011

Ile wsparcia dla dziecka z niepełnosprawnością?
Autor: Piotr Stanisławski, Źródło: inf. własna, fot. EastNews/Phanie

Rodzice dzieci niepełnosprawnych regularnie przekazują kolejnym rządom petycje, w których wskazują wciąż nierozwiązane problemy ich środowiska. Należą do nich: uznanie za pracę zawodową domowej opieki nad osobami niepełnosprawnymi, podwyższenie kwoty zasiłku pielęgnacyjnego, podwyższenie podstawy składek emerytalnych, wprowadzenie rozwiązań prawnych ułatwiających im powrót do pracy po kilkunastu latach opiekowania się dzieckiem, podwyższenie kwoty renty socjalnej, a także wspomaganie opieki nad dzieckiem.

- Naszą trudną sytuację bagatelizują politycy - mówi Maria Bartosz, która każdego roku przyjeżdża do Warszawy, aby z innymi rodzicami zaprotestować przeciwko powolnym zmianom ich sytuacji. - Oczywiście podwyższono świadczenie pielęgnacyjne o 100 zł, ale to kropla w morzu potrzeb.

Świadczenia rodzinne stanowią jeden z najważniejszych systemów wspierania rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym. Do rodziców adresowane są różne świadczenia, w tym zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł, świadczenie pielęgnacyjne - 520 zł, opłacenie składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe za osobę pobierającą świadczenie pielęgnacyjne oraz dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego w wysokości 60 zł na dziecko do piątego roku życia i 80 zł na dziecko starsze, do ukończenia 24. roku życia. Grupie tej przysługują także zasiłki rodzinne (68 zł, 91 zł lub 98 zł na dziecko), jednorazowy dodatek z tytułu urodzenia dziecka (1000 zł), zapomoga z tego samego tytułu (100 zł), dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka (250 zł) i dodatek z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego (100 zł). Ponadto zniesione zostało kryterium dochodowe przy ubieganiu się o prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

- Wszystkie te zmiany, w tym egopodwyższenie świadczenia pielęgnacyjn z 420 zł do 520 zł, spowodowały znaczny wzrost wydatków budżetu państwa na świadczenia rodzinne - o ponad 1mld zł w roku 2010. Nie można więc powiedzieć, że nic nie zrobiono - mówi Teresa Hernik, dyrektor Biura Osób Niepełnosprawnych. - Ale zdajemy sobie sprawę, że to, co jest, absolutnie nie pokrywa się z oczekiwaniami rodziców. Przed nami jeszcze daleka droga – dodaje.

Fot. EastNews/Phanie

W spełnianiu postulatów zgłaszanych przez rodziców dzieci z niepełnosprawnością przeszkodził również kryzys, który dotknął także Polskę. Poza tym na proponowane przez Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych zmiany potrzeba akceptacji Ministra Finansów - a to bardzo trudne w czasach zmniejszania wydatków.

- Zmiany są powolne, lecz zapomina się, ile kosztuje rehabilitacja dziecka niepełnosprawnego, a ona wielokrotnie przewyższa otrzymywane świadczenia - mówi pani Irena, wychowująca 14- letniego Adama chorującego na zanik mięśni. - Coraz trudniej też zaopatrzyć dziecko w sprzęt rehabilitacyjny, bo teraz własny wkład, jaki trzeba wnieść do dofinansowania z Funduszu, np. na wózek, to 40 proc. Skąd mam wziąć 4 tys. zł? – pyta.

Poseł Sławomir Piechota podkreślił, że zdaje sobie sprawę z wielu potrzeb rodziców i niewystarczających środków. Zwrócił także uwagę na brak współpracy pomiędzy różnymi ministerstwami, postrzegającymi potrzeby dzieci niepełnosprawnych czasem w odmienny sposób.

- Wiemy wszyscy, że są samorządy, które traktują potrzeby dzieci niepełnosprawnych jako priorytetowy problem, ale są i takie, które mówią „to nie nasza sprawa, to PFRON powinien zapewnić na dzieci pieniądze albo poszczególne ministerstwa”. Cieszę się, że udało się uprościć procedurę przekazywania 1 proc., dzięki czemu z 10 mln zł przekazanych organizacjom pożytku publicznego przekazuje się dziś niemal 380 mln zł, z których wiele jest zaangażowanych w pomoc właśnie dzieciom niepełnosprawnym – zaznaczy poseł.

Kuleje także podstawowa opieka zdrowotna dzieci z niepełnosprawnością. Zdaniem prof. Alicji Chybickiej, prezes Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, w ramach POZ aż połowa dzieci w Polsce (4 mln) nie jest pod opieką pediatry.

- Mamy w szkołach kompletny brak opieki zdrowotnej nad uczniami. Dziecko niepełnosprawne potrzebuje w szkole opieki lekarskiej nie tylko wtedy, kiedy się coś dzieje, kiedy pielęgniarka szybko dzwoni po pogotowie albo pędzi z dzieckiem do lekarza. Inny przykład to dzieci chorujące na hemofilię. Kiedy kończą 18. rok życia, nie przysługuje im już czynnik hemofilowy z programów rządowych. Przecież to dziecko czy potem student potrzebują tak samo pomocy i dotyczy to różnych niepełnosprawności. To także trzeba zmienić – apeluje prof. Chybicka.

Nad sytuacją dzieci z niepełnosprawnością debatowano 29 marca w Sejmie RP, podczas konferencji prasowej zorganizowanej przez Parlamentarny Zespół ds. Osób Niepełnosprawnych i Fundację „Promyk Słońca”.[/size]